NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
حدثنا أبو
موسى
الأنصاري
حدثنا معاذ بن
معاذ عن أبي
بن كعب صاحب
الحرير حدثني
شهر بن حوشب قال
قلت لأم سلمة
يا أم
المؤمنين ما
كان أكثر دعاء
رسول الله صلى
الله عليه
وسلم إذا كان
عندك قالت كان
أكثر دعائه يا
مقلب القلوب
ثبت قلبي على
دينك قالت قلت
يا رسول الله
ما أكثر دعاءك
يا مقلب
القلوب ثبت
قلبي على دينك
قال يا أم
سلمة إنه ليس
آدمي إلا وقلبه
بين إصبعين من
أصابع الله
فمن شاء أقام
ومن شاء أزاغ
فتلا معاذ {
ربنا لا تزغ
قلوبنا بعد إذ
هديتنا }
قال وفي
الباب عن
عائشة والنواس
بن سمعان وأنس
وجابر وعبد
الله بن عمرو
ونعيم بن عمار
قال وهذا حديث
حسن
Şehr b. Havşeb (r.a.)’den
rivâyete göre, şöyle demiştir: Ümmü Seleme (r.anha)’ya;
“Ey Mü’minlerin anası!
Rasûlullah (s.a.v.), senin yanında olduğu zaman en çok yaptığı duâ ne idi?”
Dedi ki:
“Çoğunlukla yaptığı duâ
şuydu:
“Ey kalbleri bir halden
bir hale çeviren Rabbim, benim kalbimi de dinin üzere sabit kıl.” Ben
kendisine:
“Ey Allah’ın Rasûlü!
Niçin bu duâyı yapıyorsunuz?” diye sordum. Şöyle buyurdular:
“Hiçbir kimse yoktur ki
onun kalbi Allah’ın parmakları arasında olmuş olmasın. Dilediğini düzeltir,
düzgün yola kor dilediğini ise kalbini kaydırarak yoldan çıkarır.” Sonra Âl-i
Imrân sûresi 8. ayetini okudu:
“O derin kavrayış
sahipleri şöyle yakarırlar:
“Ey Rabbimiz! Bizi doğru
yola ilettikten sonra kalplerimizi bu gerçeklerden bir daha saptırma, katından
bize rahmet ver, şüphesiz bağışı en çok olan sensin sen.”
İzah:
(Müsned: 25210)
Tirmizî: Bu konuda
Âişe’den, Nevvâs b. Sem’an’dan, Enes, Câbir, Abdullah b. Amr ve Nuaym b.
Ammâr’dan da hadis rivâyet edilmiştir.
Tirmizî: Bu hadis
hasendir.